اثربخشی گروه درمانی شناختی– رفتاری بر کفایت اجتماعی و شادکامی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش گروه درمانی شناختی- رفتاری بر کفایت اجتماعی و شادکامی دانش­آموزان بود. روش پژوهش آزمایشی، با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام دانش­آموزان دختر سال اول متوسطه شهرستان دزفول، در سال تحصیلی 93-94 بودند. نمونه پژوهش 40 نفر از کل دانش­آموزان بودند که از طریق نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند، ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه کفایت اجتماعی فنلر (1990) و شادکامی آکسفورد (1989) بودند که به هر دو گروه آزمایش و گواه ارائه گردید. گروه آزمایش، با گروه درمانی شناختی رفتاری، به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای، آموزش داده شد. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس حاکی از تفاوت معنادار بین دو گروه از نظر عملکرد و شادکامی بود. در کل، یافته ها، نقش و اهمیت گروه درمانی شناختی– رفتاری را در افزایش کفایت اجتماعی و شادکامی دانش­آموزان نشان داد.